24 godziny.

Hej Wszystkim!

Jak się macie?

Pierwsze dni kwietnia były bardzo szalone i dużo się działo. Począwszy od dnia otwartego w mojej szkole, masie kartkówek i sprawdzianów, przez konferencje prasową z Buzkiem w mojej szkle i seminarium o maturze, a skończywszy na przyjeździe Kamili na Śląsk.

Ale teraz chciałam dokładniej opowiedzieć o cudownym weekendzie z 3 najbardziej kopniętymi dziewczynami ze śląska i jedną z Łodzi.  :)

Wszystko zaczęło się 13 lutego kiedy Kaa. do mnie napisała, że będzie w Katowicach i czy się spotkamy. Po wielu rozmowach które trwały prawie dwa miesiące ustaliłyśmy, że nasze spotkanie blogaczy odbędzie się w... moim domu i potrwa niemalże 24 godziny. Niezłe wyzwanie dla moich rodziców, ale daliśmy radę i nikt nie ucierpiał :)

W sobotę razem z Izą na godzinę 15 pojechałyśmy do Katowic odebrać Kamilę z dworca gdzie czekała już na nas z Anią, potem razem czekałyśmy na Klaudię i w chwili kiedy byłyśmy w komplecie na naszych twarzach zagościły szerokie uśmiechu i nie schodziły przez bardzo, bardzo długo. Podróż z Katowic do Jaworzna wcale krótka nie jest, ale minęłam nam szybko. Już w Jaworznie, w oczekiwaniu na autobus wybrałyśmy się do sklepów na skromne zakupy na nadchodzący wieczór.

W autobusie zaczęła się walka o miejsca, głupawka, i selfie, a temu wszystkiemu towarzyszył dźwięk obijających się o siebie butelek, szelesty foliowych torebek i wybuchy śmiechu.

Z godziny na godzinę czułyśmy się w swoim towarzystwie coraz lepiej, tematów do rozmów nam nie brakowało, osób do obgadywania też nie.

Koło godziny pierwszej pokonane przez pizze mojej mamy nie mogłyśmy się ruszyć i chyba wtedy niektóre z nas zaczęły powoli padać. Chyba ze zmęczenia i przejedzenia dostałyśmy jeszcze większej głupawki niż wcześniej i zalałyśmy naszą grupę na facebooku zdjęciami pozdrawiając się wzajemnie (pozdrawiam BKWA które dzielnie to znosiło). Do spania zbierałyśmy się ze dwie godziny - Kamila z Klaudią u mnie w pokoju, ja z Izą i Anią dwa piętra niżej przed kominkiem. Nawet ta 'odległość' nie przeszkodziła nam w dalszym spamowaniu zdjęciami i życzeniu sobie dobrej nocy.

Kilka godzin wystarczyło nam na zresetowanie się i pomimo wielu zarzekań wszystkie rzuciłyśmy się na jedzenie. Niedzielny poranek upłynął nam dość szybko przy herbacie i resztce słodyczy. Po 12 pożegnałam się na przystanku z dziewczynami i resztę dnia spędziłam umierając na kanapie.

To był zdecydowanie najlepszy weekend, dzięki dziewczyny! Mam nadzieję, że będzie takich więcej :)

Szkoda tylko, że nie mogłyśmy być w pełnym składzie śląskich blogaczy, ponieważ nasza Besia wyjechała i szkoda, że Karina też nie mogła z nami być (tylko przez telefon, ale dobre i to!), ale wierzę, że to sobie odbijemy w czerwcu kiedy wszystkie pojedziemy właśnie do Kariny!